mga kwento ng kababalaghan, katalinuhan, kabobohan, kabanalan, kademonyohan, kagaguhan,katinuan, at marami pang iba!

Friday, May 25, 2007

cabirabira

miyerkules nang hapon,
sa tambayan ng super astig na up aguman,
nagkitakita ang mga miyembro ng greatly astounding, ultimate DOTA BOYS.
naroon sila upang pag-usapan ang mga plano nila para sa araw na iyon.
nang unay nagkayayaan lang na mag-dota buong araw. nang di anu-ano'y bigla silang napasakay ng Jeep patungong SM north.
makulimlim ang mga langit nang araw na iyon. umaambon na nang kaunti nang makaalis sila sa campus. nagbabadya na ang pagbuhos ng malakas na ulan. ngunit walang makapipigil sa desisyong ginawa ng supremo. pupunta sila ng TriNoMa!
halos kakabukas lang ng trinoma noon. wala pang tiyak na daanan patungo doon. at, unang pagkakataon palang na mapapadayo roon ang DOTA BOYS. kaya't gumawa sila ng kanilang routa- dadaan ng overpass na nagu-ugnay sa SM north at sa kabilang ibayo. medyo mahaba-haba ang lalakarin ngunit gusto nilang makaekspiryens kaya't sige lang ng sige.
sa kalagitnaan ng kanilang mahaba-habang paglalakbay, biglang bumuhos ang malakas na ulan na makakapagpabaha sa buong pampanga! isa lang ang may dala-dalang payong! walang ibang masisilungan sa kanilang dinaanan! tinginan lahat ng tao habang linusong ng dota boys ang ulan na bumuhos ng ubod ng lakas. basang basa na sila. ito na ang katapusan ng DOTA BOYS! lugmok na sila sa kahihiyan!
salamat at dumating si manong taxi kundiy 30 minuto silang babad sa ulan, walang masisilungan, tinatawanan ng mga taong nagdadaan sa kanilang mga sasakyan.
hindi naging balakid ang ulan sa kanilang pagpunta sa Trinoma dahil kahit basang basa sila'y taas noo nilang nilibot ang kabuuan ng trinoma!

Sunday, April 22, 2007

lakatan. sana mabasa niyo ito! :)

wala nang space sa log book kaya't dito ko nalang ilalagay ang mensahe ko para sa inyo! hahaha
unang-una sa lahat, nagpapasalamat ako sa inyong lahat na nagsilbing aking mga kapatid sa aking buhay sa kasalukuyan.
para sa aking mga ate-
Jen,
nung una kitang makilala, para kang isang batong tumama sa ulo ko. sa iyong pagtama, nasira ito't naalog. kaya hayun, tumawa ako ng tumawa kahit na walang dahilan. hahaha. salamat sa iyong company at sa iyong mga payo. good luck sa iyong buhay sa hinaharap. :)
Lai,
may sikreto ako pero di ko sasabihin! hahaha. oion, isa ka sa aking mga pinagtitripan noon. salamat sa iyong pasensya.

sa aking mga kuya-
G-boi,
sa iyo ko nalaman na totoo palang may monsters na ginagawang mani ang math. hahaha. goodluck sa iyong love-life at math life! :)
Mike,
sa iyo ko nakita ang aking sarili ilang taon ang nakalipas. hindi sa hitsura o sa katawan kundi sa pagka-attatch sa mga H.S. friends. tama na muna ang toma! haha. bagay sa iyo ang philo ngunit kung talagang ayaw mo na andito lang kami para suportahan ka.
Justin,
wala akong masabi. nagsisisi ako dahil ngayon lang kita sinubukang kilalanin. ikaw pala'y isang masayahing tao at, bilib naman ako sa mga hirit mo. hahaha
Jer,
hindi pa rin kita gaaanong kilala. ngunit sa nakikita ko, busilak ang iyong puso(korni hahaha. biro lang) sana'y matagpuan mo na ang tamang kurso para sa iyo.
Aries,
goodluck sa love life natin! hahaha. astig din at nakilala kita. food crony! hahaha
buduy
ang pinakabata sa lahat, mabuhay ka! hahahaha. medyo nawiwirduhan pa rin ako sa'yo pero, ok....
ken,
di pa rin kita kilala dahil di ka naman tumatambay. sana naman di ba? :)

alam kong huli na para sa mga ganitong mensahe. matagal-tagal na rin tayong nagsama bilang official agumems. wala lang ako magawa kaya hayun. hahahahah. sana naman...... :)

Labels:

sa aking minamahal na "pamilya"

minsan nang ako'y nag-isa sa mundong wala akong kaalam-alam, isang pamilya ang kumup-kop sa akin. hindi siya isang marangyang pamilya ngunit isang pamilyang puno ng saya sa likod ng misteryong bumabalot sa kanya.
nung una'y pilit akong lumayo sa kanya dahil hindi ako komportable sa misteryong ito. ngunit, unti-unti, natutunan ko siyang mahalin.
sa tulong ng aking mga kapatid, nabuo ang pagmamahal ko sa pamilyang ito. sa tulong nila, unti-unti kong naalis ang misteryong pilit na namagitan sa akin at sa katotohanang ninais kong makita. sa tulong nila, natutunan kong magmahal ng pamilyang iba sa'kin nang higit pa sa sarili ko. ngunit sa mga ganitong pagkakataon, may mga di inaasahang mangyari. naipon ang aking pagmamahal at ito'y natuon sa isang parte ng pamilya.
hindi ko lubos maisip na ito'y mangyayari. nung una'y sinabi ko sa aking sarili na pamilya ko ito at ang pag-ibig na nararapat rito ay yaong para sa isang pamilya. hindi ko hawak ang pangyayari't ako'y napaibig niya. siya na laging laman ng aking isipan. siya na lagi kong hinahanap-hanap sa tuwing kasama ko ang pamilya. hindi ito maaari! kailangan kong umiwas!
sa aking pagiwas, ako'y natisod sa kalungkutan. ako'y nalugmok sa kadiliman. hindi ko kayang iwasan siya! ngunit, heto ang aking mga kapatid handang tumulong. naibalik nila ako mula sa kalungkutan ngunit isang parte ko ang naiwan roon. unti-unti, ako'y nanumbalik sa pamilya.
Salamat sa aking mga kapatid, aking mga batchmates.
salamat sa UP aguman, ang aking bagong pamilya sa mundo ng kolehiyo.
At sa iyo na aking inibig at patuloy na iibigin, kung saan ka masaya, narito ako, nakaalalay sa iyo.

Saturday, March 17, 2007

sala ng buwan

anong sala mayroon sa hindi pagsasalita?
anong sala mayroon sa pag-iwas sa kasalanan?
anong sala mayroon sa pagkalugmok sa kalungkutan?
anong liwanag ang mayroon sa akin na makasalanan sa paraang di ko malaman?
ano ba ang aking sala?

super senti na ako dahil sa iyo.
sana naman ako'y pansinin mo.
dahil sa bawat araw na gawin kong umiwas sa'yo.
kalungkutang higit pa sa kamatayan ang inaabot ko.

Tuesday, March 13, 2007

the past and the present

after an elapse of time, i look back to the past.
aba, malayo na rin pala ang aking nararating!
malayo in a sense na di ko talaga inasahang maaabot ko ito.
masaya na ba ako?
hindi.
kulang pa ito.
hindi ako nakukuntento sa kasalukuyang buhay ko!
marami pa akong gustong patunayan.
lalu na kay vicoy patawa at sa kanyang walang tiwala sa tunay kong kakayahan.
ngayon palang talaga magsisimula ang tunay na paglalakbay.
sa wakas at muli akong nabuhay!

Saturday, November 18, 2006

alas dos

friday night, gimmick night. first time ko gigimmick kasama mga klasmeyts ko nung hi school. medyo uncomfortable ako. first timer kasi eh. party place, banda, beer, sisig, dance floor, astig! 9:00 pm pa yun. di ko talga inexpect na may mangyayaring mas matindi pa dun. night life na, night life na. past one, chicks, iced tea, dance poles, disco light, Brown Eyes na backgrouund music, mas astig, yun lang nakakakaba! pawis na pawis ako dahil sa kaba. hindi ako sigurado sa ginagawa ako. hindi ako mapakali. first timer kasi eh. di ko talaga mapigilan maging balisa. umuwi nalang ako.
sa bahay, sabi ng tatay ko, "wow, nagbibinata ka na. umaga ka na umuuwi!" ngumiti nalang. shit, ang init ng pakiramdam ko! dahil sa sisig? dahil sa beer? hindi. dahil nagsisisi ako ba't umuwi ng maaga? hindi rin. dahil napakacool ng experience na yun at hindi ko inakalang kakayanin kong magpigil!

Monday, July 10, 2006

true blues

You with the sad eyes
Don't be discouraged
Oh I realizeIt's hard to take courage
In a world full of peopleYou can lose sight of it
And the darkness, inside you
Makes you feel so small
But I see your true colors
Shining throughI see your true colors
And that's why I love you
So don't be afraid to let them show
Just show your true co You with the sad eyes
Don't be discouraged
Oh I realizeIt's hard to take courage
In a world full of people
You can lose sight of it
And the darkness, inside you
Makes you feel so small
But I see your true colors
Shining throughI see your true colors
And that's why I love youSo don't be afraid to let them show
Just show your true colors
True colors are beautiful,Like a rainbow
Show me a smile then,Don't be unhappy, can't remember
When I last saw you laughing
If this world makes you crazy
And you've taken all you can bear
Just call me upBecause you know I'll be there
And I'll see your true colors
Shining throughI see your true colors
And that's why I love you
So don't be afraid to let them show
Just show your true colors
True colors are beautiful,Like a rainbow
Such sad eyes
Take courage now
Realize
When this world makes you crazy
And you've taken all you can bear
Just call me up
Because you know I'll be there
And I'll see your true colors
Shining throughI see your true colors
And that's why I love you
So don't be afraid to let them show
Just show your true colors
True colors, true colors
Are shining through
I see your true colors
And that's why I love you
So don't be afraid; just let them show
Your true colors, true colors
True colors are beautiful,
Beautiful, like a rainbow


what's so peculiar about this song that it keeps on ringing on my mind?!!!
i mean, well, it's kinda old and all
but
as i listen to it,
i realize that this song is so cool
its applicable to what we have a world today
full of hidden personalities.
now, maybe i just don't get along with people so well
especially those who hide into rainbows
that's why, i love the song
i really love it
so don't be surprised if you would see this on your testimonials list.

Monday, June 19, 2006

being blind within

it's just been recently that i have achieved somewhat a great dream not i could have ever dreamed of: being where i am now.
i never wxpected that i could achieve such....
but recently, i'm experiencing something weird. i just can't tell what i really want.
in short, iam confused.
i can't find any motivation whatsoever to pursue my studies. i want to live a life free of any responsibilities which actually contradicts my being a high aspirator,,,
i can't find my purpose
i know what i want but i can't push myself to be there
it's something serious i can't make a laugh about.





so the journey continues.......